تاریخچه و انواع تلویزیون ها

این دستگاه دوست داشتنی و محبوب تقریبا در هر جایی حضور دارد و قبل از اینکه اینترنت همه گیر شود محبوب ترین رسانه سراسر جهان به حساب می آمد. ساعتهای زیادی از عمر ما صرف تماشای این دستگاه جذاب شده و می شود. حتما برای شما هم پیش آمده که برای تماشای برنامه مورد علاقه تان بر سر کنترل تلویزیون بحث کوچکی با یکی از اعضای خانواده داشته اید! خلاصه که هرچه از جذابیت این اختراع بشر بگوییم کم گفتیم. 

تلویزیون های مکانیکی

تلویزیون های اولیه از نوع مکانیکی بودند؛ این تلویزیون ها در اوایل قرن بیستم روی کار آمدند که نحوه ی کار آنها نسبت به تلویزیون های کنونی خیلی ابتدایی و ساده بود و ابعاد بزرگی داشتند به گونه ای که اگر به کسی آن ها را نشان دهید به سختی می پذیرند که این دستگاه یک تلویزیون است. این تلویزیون ها صفحه هایی چرخان با چندین سوراخ داشت. دوربین در یک محیط تاریک قرار می گرفت و یک نور با شدت بسیار زیاد به صفحه می تابید و از سوراخ های این صفحه عبور می کرد همچنین یک موتور این صفحات را با سرعتی ثابت می چرخاند تا با عبور نور از هریک از این سوراخ ها، یک فریم از فیلم نشان داده شود. گیرنده ی این تصویر نیز باید یک صفحه چرخان با همان سرعت صفحات فرستنده داشت تا بتواند تصاویر ارسال شده را به نمایش دربیاورد. 
هنگامی که نوری از صفحات چرخان عبور می‌کرد، انرژی نور بوسیله سلول های فتو الکتریک به پالس های الکتریکی تبدیل می شد که بصورت امواج به سمت گیرنده ارسال می شود. اما در آن طرف و در سمت گیرنده همانطور که گفتیم یک صفحه چرخان دیگر با همان سرعت در حال چرخیدن بود و این امواج با عبور از سوراخ صفحه چرخان به یک لامپ نئونی برخورد می کردند و بر اساس پالس هایی که دریافت می کرد فریم های تصویر را شکل می داد.

تلویزیون های الکترونیکی

در سال 1927 اولین تلویزیون الکترونیکی توسط فیلو تیلور 21 ساله ساخته شد. در ذهن تیلور جوان همیشه جرقه هایی مبنی بر این بود که تصاویر را کد گذاری کند و بوسیله امواج به جایی دیگر بفرستد. اولین تصاویری که با تلویزیون های الکترونیکی ارسال شد یک خط ساده بود. در آن زمان هنوز تلویزیون های مکانیکی رونق داشتند و کسی تلویزیون های جدید الکترونیکی را جدی نمی‌گرفت. علیرغم تلاش های سازندگان تلویزیون های مکانیکی برای بهبود آنها، این تلویزیون های عجیب و بزرگ در سال 1934 برای همیشه جای خود را به مدل های الکترونیکی دادند. ناگفته نماند که تلویزیون های الکترونیکی ابتدایی نیز تصاویری سیاه و سفید را به نمایش می گذاشتند.حال که به تلویزیون های الکترونیکی که پدربزرگ تلویزیون های امروزی بودند رسیدیم می توان این سوال را مطرح کرد که چند نوع تلویزیون داریم.

چند نوع تلویزیون داریم؟

بطور کلی از ابتدای الکترونیکی شدن تلویزیون ها، 5 نوع تلویزیون تا به حال تولید شده که این 5 نوع شامل تلویزیون های CRT، Plasma، LCD، LED، OLED و QLED می باشند. در ادامه این پنج نوع تلویزیون را بررسی می کنیم، درباره ی تلویزیون های LCD و LED صحبت می کنیم و در آینده ای نه چندان دور نیز درباره ی انواع پنل ها و همچنین نور های پس زمینه یا همان بک لایت ها، مقالات کوتاهی می نویسیم تا زیر و بم تلویزیون ها را متوجه شوید.
1- تلویزیون های نوستالژیک CRT
در این تلویزیون ها از لوله ی پرتو کاتدی (انواع مختلفی مثل CCFL،HCFLوEEFL) استفاده می شد که با چند تفنگ الکترونی به صفحه ی فلورسنت می تابید. در آن ها از عناصر سمی و خطرناکی مثل سرب، جیوه و فسفر استفاده شده بود، بسیار سنگین و حجیم بودند اما زاویه دید بسیار خوبی داشتند.حتما این تلویزیون های خاطره انگیز رو یادتونه به خصوص اگر اهل بازی با کنسول های آن دوره زمانه بودید مثل SEGA.

2- تلویزیون های Plasma
با تولید تلویزیون پلاسما، کم کم به سمت شکل و ظاهر تلویزیون های امروزی مهاجرت کردیم چرا که ضخامت این تلویزیون ها کاهش چشمگیری نسبت به CRT داشت. در تلویزیون های پلاسما نیز از لوله های پرتو کاتدی استفاده شد اما چون هر پیکسل در پنل آن از سلول های فشرده ای با پلاسما ساخته شده بود نیاز به لوله پرتو کاتدی بزرگی نبود، پس ضخامت تلویزیون بسیار کاهش یافت. تلویزیون های پلاسما زاویه دید خوبی داشتند اما بدلیل استفاده از گاز در پنل هنگام نشان دادن فریم های سریع، عقب می ماندند، وزن زیادی داشتند همچنین کیفیت تصویر آن ها در سایز های کوچک خوب نبود.

3- تلویزیون های LCD
 کلمه ی LCD مخفف عبارت Liquid Crystal Display یا صفحه نمایش کریستالی مایع می باشد‌؛ در واقع پنل LCD از ماده ای ساخته شده که ظاهری مایع دارد اما مولکول هایش در دما های مختلف آرایش خاص و زوایای مختلفی می گیرند که می توانند این مایع بودن را زیر سوال ببرند بنابراین به این پنل ها صفحه نمایش کریستال مایع می گویند، همینقدر متناقض!. این ماده بین دو لایه ی شیشه ای قطبنده قرار می گیرد و اگر به این پنل نزدیکتر شویم می بینیم در بخش های بسیار ریزتری به نام پیکسل دسته بندی می شوند و هر پیکسل از سه بخش سبز، قرمز و آبی ساخته شده است.

کریستال مایع چطور کار می کند؟
 نور پس از عبور از اولین شیشه قطبنده، دچار قطبش می شود و بسته به ولتاژی که دارد از بین سه رنگ قرمز، آبی و سبز موجود در هر پیکسل یکی را تحریک می کند و این نور پس از عبور از شیشه قطبنده دوم به چشم ما می رسد. پس ما از هر پیکسل پنل با توجه به مقدار نوریا بهتر است بگوییم فرکانس نوری که به آن رسیده است، رنگ متفاوتی را میبینیم. احتمالا حالا بهتر متوجه سوختن پیکسل های صفحه نمایش می شوید. ناگفته نماند که در تلویزیون پلاسما نیز دقیقا همین اجزا وجود داشت با این تفاوت که ماده ی پیکسل ها از جنس گاز بود و تاخیر تعویض فریم ها در تلویزیون های پلاسما نیز تقصیر همین نوع گاز می باشد. همانطور که گفتیم، در تلویزیون های LCD برای تحریک پنل به یک نور پس زمینه نیاز داریم که منبع این نور از لامپ های فلورسنت یا LED می باشد. اگر نور پس زمینه ی یک تلویزیون LCD از لامپ های LED تشکیل شده باشد به آن تلویزیون یک تلویزیون LED می گویند پس تلویزیون LED نوعی تلویزیون LCD می باشد.
تلویزیون های LCD، کیفیت تصویر بالاتر از CRT و Plasma دارند، سبکتر و نازک‌تر هستند، مصرف برق بسیار کمتری دارند از نقاط ضعف آنها نسبت به مدل های قبلی می توان به زاویه دید کمتر و همچنین قیمت بالاتر آنها اشاره کرد که با توجه به کیفیت تصویر بسیار بهتر، کسی به نقاط ضعف اندک آنها توجهی نکرد و کم کم محبوبیت خود را در بازار بدست آوردند.

4- تلویزیون های QLED
این کلمه مخفف عبارت Quantum dot LED می باشد و اشاره به ذرات نانوی کوانتومی دارد که از آنها برای نمایش تصاویر در یک QLED کمک گرفته می شود. درواقع تلویزیون های LED ای هستند که درپنل آنها از نقاط کوانتومی استفاده شده است.  این نقاط ذرات نانو هادی (رسانا) و بسیار ریزی هستند که به واسطه ی تغییر اندازه رنگشان تغییر می کند به گونه ای که هرچه بزرگتر شوند به قرمز و هرچه کوچکتر شوند به آبی می گرایند. این تلویزیون ها کیفیت رنگ بسیار خوبی دارند و بدلیل استفاده از مواد غیر آلی در آنها (برخلاف OLED ها) طول عمر بسیار بالایی دارند. تلویزیون های QLED از نظر زاویه دید، روشنایی و نمایش رنگ های سیاه از OLED ها عقب تر هستند اما احتمالا آینده از آن آنهاست و مطمئنا با مطالعاتی که صورت می‌گیرد سال به سال در بخش نقاط ضعفشان نیز دستخوش بهبود خواهند شد.

5- تلویزیون های OLED
کلمه ی OLED مخفف Organic Light-Emmiting Diod می باشد که به معنی دیود های ساطع کننده ی نور آلی می باشد. در این تلویزیون ها پنل از پیکسل هایی با قابلیت انتشار نور تشکیل شده است پس در تلویزیون های OLED احتیاجی به بک لایت نیست پس باز هم شاهد نازک تر شدن تلویزیون ها هستیم به گونه ای که در مدل های رده بالای OLED فقط در بخش اسپیکر و بورد ها اندکی بیرون زدگی در حد چند سانتی متر را میبینیم. این تلویزیون ها عمق رنگ سیاه بهتری از LCD ها دارند، کنتراست بالاتری ارائه می کنند، زاویه دید بیشتری دارند و مصرف انرژی آنها با حذف نور پس زمینه کاهش بسیار زیادی داشته است اما بدلیل کم بودن عمر مواد فلورسنتی که نور را ساطع می کنند عمرشان از LCD ها کمتر است.